Θα χαρώ ιδιαίτερα, αν κανείς δεν ανταποκριθεί στο κάλεσμα των πολυτελών ξενοδοχείων για γεύματα των 20 ευρώ, των κέντρων spa για θεραπείες με έκπτωση 87 % και των εμπορικών καταστημάτων για εκπτώσεις τα Χριστούγεννα, διότι τότε τις είχε ανάγκη ο κόσμος κι όχι στις 15 του Γενάρη.
Δηλαδή, τί θέλει να μας πει ο ποιητής: ότι μέχρι τώρα κάποιοι μας σνόμπαραν σαν "λαουτσίκο", άλλοι μας χρέωναν με υπέρογκα ποσά για μια περιποίηση με δήθεν κρέμες από ορυκτό του πλανήτη Άρη και τέλος, ορισμένοι μας πουλούσαν ένα μπλουζάκι που ψώνισαν σε λαϊκή του εξωτερικού για 5 ευρώ, αντί του ποσού των 175 ευρώ και μας έκαναν έκπτωση 15 %, αφού είχαμε τελειώσει με όλες τις μεγάλες αγορές μας.
Και τώρα περιμένουν τί. Να ξοδέψουμε και τα τελευταία μας χρήματα για να συντηρήσουμε τον πολυτελή τους τρόπο ζωής. Για ποιό λόγο;
Ναι, χαίρομαι που φέτος το καλοκαίρι θα δω όλες εκείνες τις 15χρονες να φοράνε με πόνο τα προπέρσινα γυαλιά ηλίου τους (αξίας 500 ευρώ!) και δεν θα λυπηθώ καθόλου για τη "νέα" γενιά που έμαθε να πασαλείβεται με τα κλεμμένα των "γονέων" της, νιώθοντας σαν οι Άριοι της νέας Ελλάδας.
Ποιός μπορεί να πει ότι αξίζει αυτός, περισσότερο από τους υπόλοιπους, να ντύνεται, να τρέφεται, να εκπαιδεύεται και να ψυχαγωγείται με καλύτερο και δαπανηρότερο τρόπο;
Θα λυπηθώ μόνο, γι' αυτούς που εργάστηκαν και που συνεχίζουν -όπως μπορούν- να το κάνουν, αμειβόμενοι με μισθούς που δεν τους επιτρέπουν να ονειρεύονται ταξίδια μακρινά, αλλά που ποτέ τους δεν γύρεψαν να κλέψουν για να μπορέσουν να την "μπουν" στο μάτι των διπλανών τους.
Αυτοί και μόνο αυτοί είναι οι ήρωες αυτής της χώρας, που θέλει να λέει πως εφηύρε τη Δημοκρατία (χα! πότε;), διότι πιστεύουν πως περισσότερη τιμή, στην αγορά της ζωής σου, σου προσδίδει η αξιοπρέπεια. Κι όχι ένα ζευγάρι Prada.
