Ο δρόμος της επιστροφής από την Χαλκιδική την Κυριακή και το κράτος που όλοι μαζί οικοδομήσαμε.
Ομοιότητα; Η έκρυθμη λειτουργία τους.
Γιατί; Επικρατεί η ελληνική πρωτοβουλία.
Πώς; Παρακολουθήστε τους Ελληνάρες:
Ο Εξυπνάκιας, που αλλάζει διαρκώς λωρίδα κυκλοφορίας, αγνοώντας παντελώς ότι αυτός είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος για να μπλοκάρεις το δρόμο. Η σταθερή πορεία και ταχύτητα που θα μας γλίτωναν όλους χρόνο και βενζίνη δεν έχει περάσει καν απ'το "μυαλό" του.
Ο Εγωπαθής, που βιάζεται περισσότερο από τους υπόλοιπους συνοδοιπόρους του και καταλαμβάνει τη λωρίδα των ασθενοφόρων, διότι το να φτάσει -βάσει μετρήσεων- τρία λεπτά νωρίτερα είναι σημαντικότερο από τη ζωή του όποιου "άλλου".
Ο Εφετζής, που για να δείξει το "φτιαγμένο" του αυτοκίνητο, όλο και κάποιους θα στείλει στον άλλο κόσμο, διότι εκεί που έφτασε η τιμή της βενζίνης δεν τον έπαιρνε να φτιάξει και τις ικανότητές του και πάλι για λόγους οικονομίας "πλακώνεται" στα φρένα πριν τις κάμερες και τα περιπολικά (κάποτε είχε προϋπολογίσει και τα πιθανά πρόστιμα, τώρα...).
Και τέλος...
Ο Έχων, που το τζιπάκι του αδυνατεί να περιμένει πίσω από ένα αυτοκίνητο "της σειράς" και με συνεχόμενους ελιγμούς, τους προσπερνάει όλους στην ευθεία για να φτάσει πρώτος, εκτός κι αν βρίσκεται σε κατηφόρες, στροφές (βλ 2ο πόδι Χαλκιδικής) ή φυσάει. Τότε καμώνεται πως είσαι εσύ που οδηγάς επικίνδυνα κι όχι αυτός που ξέχασε να αγοράσει, μαζί με τα πολλά άλογα της μηχανής του και τα "άλογα" μέσα του (αυτά δύσκολα αγοράζονται με αποκτηθέντα, με κλεμμένα βέβαια δεν έχεις καμμιά ελπίδα).
Συμπέρασμα; Έλληνες εσαεί...
Ομοιότητα; Η έκρυθμη λειτουργία τους.
Γιατί; Επικρατεί η ελληνική πρωτοβουλία.
Πώς; Παρακολουθήστε τους Ελληνάρες:
Ο Εξυπνάκιας, που αλλάζει διαρκώς λωρίδα κυκλοφορίας, αγνοώντας παντελώς ότι αυτός είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος για να μπλοκάρεις το δρόμο. Η σταθερή πορεία και ταχύτητα που θα μας γλίτωναν όλους χρόνο και βενζίνη δεν έχει περάσει καν απ'το "μυαλό" του.
Ο Εγωπαθής, που βιάζεται περισσότερο από τους υπόλοιπους συνοδοιπόρους του και καταλαμβάνει τη λωρίδα των ασθενοφόρων, διότι το να φτάσει -βάσει μετρήσεων- τρία λεπτά νωρίτερα είναι σημαντικότερο από τη ζωή του όποιου "άλλου".
Ο Εφετζής, που για να δείξει το "φτιαγμένο" του αυτοκίνητο, όλο και κάποιους θα στείλει στον άλλο κόσμο, διότι εκεί που έφτασε η τιμή της βενζίνης δεν τον έπαιρνε να φτιάξει και τις ικανότητές του και πάλι για λόγους οικονομίας "πλακώνεται" στα φρένα πριν τις κάμερες και τα περιπολικά (κάποτε είχε προϋπολογίσει και τα πιθανά πρόστιμα, τώρα...).
Και τέλος...
Ο Έχων, που το τζιπάκι του αδυνατεί να περιμένει πίσω από ένα αυτοκίνητο "της σειράς" και με συνεχόμενους ελιγμούς, τους προσπερνάει όλους στην ευθεία για να φτάσει πρώτος, εκτός κι αν βρίσκεται σε κατηφόρες, στροφές (βλ 2ο πόδι Χαλκιδικής) ή φυσάει. Τότε καμώνεται πως είσαι εσύ που οδηγάς επικίνδυνα κι όχι αυτός που ξέχασε να αγοράσει, μαζί με τα πολλά άλογα της μηχανής του και τα "άλογα" μέσα του (αυτά δύσκολα αγοράζονται με αποκτηθέντα, με κλεμμένα βέβαια δεν έχεις καμμιά ελπίδα).
Συμπέρασμα; Έλληνες εσαεί...
