Συχώρα με Σαμαρά που δεν καταλαβαίνω πια,
μα κάθε φορά που βλέπω να σφίγγετε τα χέρια σε χειραψίες,
εγώ χάνω ευρώ από το μισθό μου,
κάθε φορά που η μια παράταξη κατηγορεί την άλλη,
εγώ πληρώνω κι ένα νέο φόρο,
κάθε φορά που λέτε ότι χτίζετε τη νέα Ελλάδα,
τα παιδιά μου χάνουν το μέλλον τους,
κάθε φορά που μας "καρφώνετε" στην τηλεόραση να σας παρακολουθούμε,
υπογράφετε ένα ακόμη κρίκο της αλυσίδας που με δένει κι άλλο σκλάβο...
Συχώρα με που δεν πιστεύω πια,
στ' αλήθεια ήθελα να ήμουνα πολίτης...
